Tableau de la troupe

Een foto met tijdontspanner gemaakt laat 1979 in de Apostelgroeve. Van links naar rechts: ondergetekende, mijn broertje Howard, Jan Dauphin† en op de achterste rij Jo Queis†. Jan had ik enkele jaren ervoor in het legendarische berglopers café De Grot leren kennen. Sindsdien gingen we vaak samen op pad. Ontelbare tochten hebben wij ondernomen. 

Een enkele keer ging mijn broertje mee. Hij was geen bergloper en ging wel eens voor de gezeligheid mee. Jo, of Joke zoals wij hem noemden, wilde eigenlijk Barretta worden genoemd. Barretta was een Amerikaanse detective serie en schijnbaar had iemand hem verteld dat hij leek op de hoofdpersoon. Jo was niet echt een bergloper maar dat maakte hij goed met zijn humor. Hij ging regelmatig mee en was de vrolijke noot in ons gezelschap. Helaas is Jo ons enkele jaren geleden door een tragisch verkeersongeval ontvallen.

Jan en ik waren vaak op pad. In een tijd dat internet nog niet bestond en er niet of nauwelijks plattegronden van de groeven waren moesten we veel zelf uitzoeken. En dat deden we dan ook. Dat heeft me gevormd tot wat ik ben: nooit zomaar iets aannemen en altijd zélf op onderzoek uitgaan. Helaas is Jan, die ik toch een beetje als mijn mentor zie, ook  niet meer meer onder ons maar in mijn gedachten leeft hij voort.

Toen deze foto werdt gemaakt waren we in de Apostelgroeve actief. Aangezien de groeve vlak naast de Fallenberg lag en haar gangen die het dichtsbij de Fallenberg lagen allemaal volgestort waren met mergelpuin kwamen Jan en ik op het idee dat er wel eens een verbinding tussen de beide gangenstelsels kon zijn. We hebben gezocht en gegraven om de verbinding te vinden. Uiteindelijk hebben we natuurlijk niets gevonden en kwamen we tot de conclusie dat er nooit een verbinding is geweest. De latere generaties zullen hierover misschien lachen maar in die tijd had je nauwelijks contact met het handje vol andere berglopers, er was geen internet om iets op te zoeken (dus ook geen fora) en plattegronden waren er niet of werden angsvallig geheim gehouden. Wat dat betreft hebben de jongere generaties berglopers het een stuk eenvoudiger want met één druk op de knop weet je hoe iets zit. Maar of dat beter is?